• Skip to main content
  • Skip to secondary navigation
  • Skip to primary sidebar

Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου

poet novelist playwright

  • el
  • en_GB
  • βιογραφικό
  • Μυθιστορήματα
    • Παιδικά
  • Ποίηση
    • Ποιητική πρόζα
  • Δοκίμιο
    • Μεταφράσεις
  • θέατρο
    • παραστάσεις έργων
    • Δημοσιεύσεις έργων
  • in English
  • Επικαιρότητα
  • Δημοσιεύσεις Μαρίας
    • Μελέτες και Ομιλίες
  • Συνεντεύξεις
    • Εργαστήρι του συγγραφέα
  • άρθρα για την Μαρία
    • Ομιλίες για το έργο της
    • Επιστολές, αναρτήσεις
    • διδακτορικά
  • Εκδηλώσεις
    • Σχολεία
  • “ἁρμονίη”
  • facebook

Επικαιρότητα

“Το Ξύλινο Τείχος” στην Ευρωπαϊκή Ένωση”, Ιούλιος 2020

28th Ιούλιος 2020 By maria

Η ζωή μάς αιφνιδιάζει κάποιες φορές. Και εκεί που λες, ως εδώ ήταν, όσα έγραψα όσα είπα, για όσα πόνεσα και αγωνίστηκα για όσες αλήθειες για όσο άδικο, τέλειωσαν, τελειώνουν – γιατί και ο χρόνος εγγύς.

Όμως η ζωή ως το τελευταίο σου λεπτό σε αιφνιδιάζει. Και ενώ ήμουν σε εκείνη τη στιγμή του “τόσο μπόρεσα”, τόσο άντεξε το έργο μου, έρχεται ένας αναγνώστης από τις Βρυξέλλες άγνωστος σε εμένα όμως με αγάπη βαθιά για τα βιβλία μου, να με τιμήσει.

Και μαθαίνω πως είναι ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πρέσβης, κύριος Ιωάννης Βράιλας, που μου αναγγέλλει πως, σε ένα πρόγραμμα που κάνει η Βιβλιοθήκη του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (να προτείνει κάθε χώρα το βιβλίο ενός συγγραφέα), εκείνος επέλεξε το μυθιστόρημα μου “Το Ξύλινο Τείχος” ως ελληνική πρόταση, για τις “καθαρές αξίες του” είπε, όταν μου μίλησε.

Και δεν έχω λόγια να τον ευχαριστήσω.
Αισθάνομαι βαθιά ευγνώμων.

Αυτές τις “καθαρές αξίες” πολύ αγωνίστηκα να τις ανασύρω από το μακρινό παρελθόν, να τις φέρω σε μια διάσταση του παρόντος χρόνου. Βήμα βήμα να περπατώ τα δυόμισι χιλιάδες χρόνια, για να γράψω το μυθιστόρημα αυτό, έτσι που να το αγαπήσουν οι νέοι, να βρούνε τις ρίζες τους.

Επιλέγω ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο της Ανάρτησης στην διαδικτυακή πλατφόρμα της Βιβλιοθήκης του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το πρόγραμμα: Readers of Europe Reading List.

Στο προτεινόμενο μυθιστόρημα πρέπει να υπάρχει, είπαν, ένας συμβολισμός σχετικά με τα διλήμματα της ανθρωπότητας σε καιρούς κρίσης, εν προκειμένω, μια σαφής αναφορά στην δοκιμασία της πανδημίας που χτύπησε τον πλανήτη.

Και μεταξύ άλλων, ο πρέσβης κύριος Ιωάννης Βράϊλας στο κείμενό του αναφέρει:

“Το ιστορικό μυθιστόρημα της Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου “Το Ξύλινο Τείχος” προσφέρει μια σαγηνευτική προσέγγιση στις αξίες, στα πιστεύω και στους φόβους των αρχαίων Ελλήνων.
Υπογραμμίζει την σημασία μιας πεφωτισμένης αρχηγείας, ιδιαίτερα την στιγμή που έρχεται αντιμέτωπη με την Ύβρι και την αλαζονεία που πυροδότησαν τα κυριαρχικά όνειρα των Περσών, το 480 π. Χ.

[…] Μπορούμε να αντλήσουμε έμπνευση από τον Θεμιστοκλή, ένα λαμπερό ιστορικό παράδειγμα, για το πώς η διορατική σκέψη, το σθένος, οι καινοτόμες ιδέες, η ειλικρίνεια και η συμμετοχικότητα μπορούν να μας βοηθήσουν να υπερνικήσουμε και τις πιο δυσμενείς καταστάσεις. Πρωτίστως όμως, η επιτυχία του Θεμιστοκλή βασίστηκε στις αξίες της Δημοκρατίας και της συμμετοχής στα κοινά, οι οποίες γεννήθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα και συνιστούν τα θεμέλια της δικής μας Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, το μυθιστόρημα “Το Ξύλινο Τείχος” μάς εμπνέει και μας υπενθυμίζει την διαχρονική αξία των δημοκρατικών αρχών.

Τα έργα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας δεν χρειάζονται συστάσεις. Και η σύγχρονη όμως ελληνική λογοτεχνία έχει να παρουσιάσει αριστουργήματα, που δεν εξαντλούνται στους δύο νομπελίστες Έλληνες ποιητές, τον Γιώργο Σεφέρη και τον Οδυσσέα Ελύτη».

Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Πατάκη, την διαπρεπή κυρία Άννα Πατάκη, που σε ώρα βαθιάς κρίσης, 2017 και Φεβρουάριος 2018, εξέδωσαν το εξακοσίων σελίδων μυθιστόρημα μου “Το Ξύλινο Τείχος” για την νέα του διαδρομή.
Όμως πάνω απ’ όλα, ευχαριστώ τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Ελλάδας στην ΕΕ, τον πρέσβη κύριο Ιωάννη Βράιλα, που τίμησε το βιβλίο μου – για τις αξίες του βιβλίου.

Μια καλημέρα με λευκούς θαλασσινούς ανέμους και ευχαριστίες.
Τίποτα δεν μας χαρίζεται – και το πιο μικρό δώρο το κερδίζουμε με καθαρό αγώνα και δικά μας πιστεύω!

Αναρτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2020

Link to the official site

Ανηκει στην κατηγορια:Επικαιρότητα, Σκέψεις

Τελευταία νύχτα στην Αγια-Σοφιά – Πορφυρίου μοναχού θρήνος

24th Ιούλιος 2020 By maria

Πορφυρίου μοναχού θρήνος:

Τον σπαραγμό της Αγια-Σοφιάς δεν μπορώ να τον αγγίξω ακόμα. Και λέω, πιο ύστερα, μετά την κραυγή, μετά το αίμα του αυτοκράτορα. Με αυτό θα τελειώσω, λέω, την ιστόρησή μου. Είναι η διαχωριστική του χρόνου, που με κύκλωσε σαν τον όφι του δελφικού τρίποδα.

(…)
Με το πρώτο σκοτάδι, γλίστρησα και μπήκα μέσα στην Αγια-Σοφιά. Εκεί ήθελα να περάσω τη νύχτα. Να ανασάνω την ψυχή της, θυμίαμα και μύρο.
Έκανα το σημείο του σταυρού και πάγωσα. Ένα ρίγος στο αίμα μου, σαν να φύσηξε κρύος αέρας.
Δεν ήμουνα μόνος εκεί, το αισθανόμουνα, και προσπάθησα ν’ αφουγκραστώ.
Προχώρησα προς τα δεξιά και πήγα πλάγια του θρόνου. Έστρεψα και τον είδα. Είχανε μαδήσει τα χρυσάφια του και ήτανε γυμνός, γεγυμνωμένος.
Εκείνη την ματωμένη Αγια-Σοφιά πήρα μαζί μου φεύγοντας, με το νεκρικό σκοτάδι και τα βουβά πρόσωπα των αγίων. Την πήρα μαζί μου και την ζέστανα στον κόρφο μου και άρχισε
πάλι να λάμπει, αρχίσανε να βγαίνουνε από μέσα της τα ωσαννά, και τότε τηνε κρέμασα ψηλά να φέγγει τη νύχτα του κόσμου.

(…)
Άκουγα τα τριξίματα και προσπαθούσα να πάρω σημάδι αναφοράς για τους αιώνες τους επερχόμενους.
Ώσπου απόκαμα και λύγισα στο μάρμαρο απάνω το γυμνό. Εκεί άπλωσα το σώμα μου το πονεμένο και αποκοιμήθηκα. Είχα τα χέρια μου απλωμένα, έτσι που σχηματίζανε με το σώμα μου σταυρό.
Ένας σταυρός ήμουνα ζων, που έμπαινε όρθιος στον τόπο του Μαρτυρίου.

(…)
Ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα, και εκείνη η αίσθηση από τα κρυστάλλινα νερά του ονείρου μού δρόσιζε την ψυχή.
Όταν συνήλθα, ανασηκώθηκα ξαφνιασμένος και κοίταξα γύρω, να συνδεθώ με τον χρόνο. Ξημέρωνε. Και έπρεπε να βιαστώ, το γενοβέζικο με περίμενε στον Κεράτιο.

Τότε, είδα. Το αίμα κυλούσε από το σημάδι της ώχρας που είχα στο μέτωπό μου, και έσταζε απάνω στο ψηφιδωτό της Αγια-Σοφιάς. Το άγγιξα με το χέρι μου. Ένα λεπτό αυλάκι από κόμπους αίματος, η μαρτυρία του ανώνυμου πολεμιστή, και ρίγησα.
Με το αίμα ετούτο δέθηκα μαζί σου, είπα. Αίμα δικό μου και αίμα δικό σου. Για πάντα.
Τώρα λέω, ναι. Το αίμα μου εκείνο ήτανε ένας άλλος όρκος. Αίμα του μυστηρίου και όχι της μάχαιρας.

Μια καλημέρα με το αίμα του Μυστηρίου – και ας το φοβηθεί ο κάθε ιερόσυλος. Είναι πιο δυνατό από το αίμα της μάχαιρας.

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα “Πήραν την Πόλη, πήραν την”

Αναρτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2020, παραμονή της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί

Ανηκει στην κατηγορια:Uncategorized

Όχι, δεν έγινε η Αγια-Σοφιά τζαμί

24th Ιούλιος 2020 By maria

Η μακριά διαδρομή μου γραφής και σκέψης μου έμαθε πως: “Τίποτα δεν είναι πιο αληθινό από την βεβαιότητα που έχει το πνεύμα όταν βρίσκεται μπρος στην Αλήθεια”.

Και η δική μου “αλήθεια”, αυτή που με ψυχή και με έσω όραση έχω μπροστά μου, μου λέει πως: Η ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΖΑΜΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, παρόλο που μέσα της σε λίγο θα πραγματοποιηθεί με λόγο και με παρουσία η δική τους προσευχή.

Η Αγια-Σοφιά παραμένει ως τα βάθη τα άρρητα της “ψυχής” της και ως τις ακρότατες απολήξεις της αισθαντικότητάς της, ως τα πέρατα της άληστης Μνήμης της και ως την ανεξιχνίαστη ακόμα ενέργεια την ζώσα που κρύβει βαθιά στα σπλάχνα της, η ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ παραμένει στους αιώνες Το Ιερό Σύμβολο Της Οικουμένης. Σύμβολο και ιερός “Βράχος απόρθητος που πάνω του έσπαζαν τα κύματα του Ισλάμ” επί 1123 χρόνους και 17 ημέρες. Διαβάστε Περισσότερα… about Όχι, δεν έγινε η Αγια-Σοφιά τζαμί

Ανηκει στην κατηγορια:Αγία Σοφία, Επικαιρότητα

Τρεις μέρες μετά την απόφαση μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί

13th Ιούλιος 2020 By maria

Και επειδή όλα πια παίρνουν τον δρόμο μιας καθαρής διαπραγμάτευσης

Επειδή και οι μετα-κλαυθμοί ή μετα-οδυρμοί δεν ωφελούν σε τίποτα.
Επειδή η Ιστορία και τα λάθη της Ιστορίας επαναλαμβανονται χωρίς να διδάσκουν – αφού μόνον η συνείδηση διδάσκει.
Και επειδή μπορεί ακόμα να γεννηθεί κάτι Καλό αν υπάρξει καλή διαχείριση.

Παραθέτω τούτη την διαλεκτική:
Διαβάστε Περισσότερα… about Τρεις μέρες μετά την απόφαση μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί

Ανηκει στην κατηγορια:Αγία Σοφία, Επικαιρότητα, Σκέψεις

Οι ψαλμωδίες μέσα στην Αγια-Σοφιά, ένα αληθινό επιστημονικό θαύμα!

11th Ιούλιος 2020 By maria

Η καθηγήτρια κα Μαρία Ευθυμίου μού είχε τηλεφωνήσει παραμονές της μετατροπής, γιατί της είχα στείλει το “Πήραν την Πόλη, πήραν την…” και είχαμε μιλήσει για την Αγία Σοφία

Η πεφωτισμένη καθηγήτρια κα Μαρία Ευθυμίου ανάρτησε σήμερα στο Athens Voice πως:
“Ο κ. Ερντογάν ματαιοπονεί. Ακόμα και τους τοίχους της Αγίας Σοφίας να ξύσει για να μετατρέψει το μνημείο σε τζαμί, βυζαντινοί ύμνοι θα αναδίδονται. Σε θεσπέσια ελληνικά. Στους αιώνες των αιώνων!”

Δεν κατάφερα να της απαντήσω εκεί που το έγραψε, δεν μπόρεσα, γι’ αυτό γράφω εδώ το σχόλιο μου: Σας ευχαριστώ κυρία Μαρία Ευθυμίου. Ο λόγος σας είναι ο πιο ωραίος που έχω ακούσει για την Αγια-Σοφιά!

Και τον συμπληρώνω:
Τώρα πρέπει οι επιστήμονες του πανεπιστημίου Stanford — που κατάφεραν να αναπαράγουν ψηφιακά και να ανασυνθέσουν τις ψαλμωδίες που ακούγονταν εκεί πριν από 1500 χρόνια — λοιπόν, τώρα θα πρέπει να ελευθερώσουν τις ψαλμωδίες αυτές, για να γίνει ο λόγος σας ή ο οραματισμός σας ένα αληθινό επιστημονικό θαύμα! Μέσα στην Αγία Σοφία μας να ακούγονται μόνο οι ψαλμωδίες εκείνες! Και να είναι αληθινές!

Και ας θυμούνται όλοι, και εκείνοι που δεν βοήθησαν, και εκείνοι που για δεύτερη φορά βεβηλώνουν τον ιερό ναό, πως η Ιστορία δεν συγχωρεί.

Αναρτήθηκε την επομένη της μετατροπής, 11 Ιουλίου 2020 

Ανηκει στην κατηγορια:Αγία Σοφία, Επικαιρότητα, Σκέψεις

Τώρα δεν λες τίποτα. Σωπαίνεις μόνο.

10th Ιούλιος 2020 By maria

“Σώπα, κυρία Δέσποινα, μην κλαίεις μην…”

Όμως και να σωπάσω δεν μπορώ. Κανείς δεν βοήθησε την Αγια-Σοφιά μας. Λίγα λόγια μόνο του περιθωρίου και ούτε. Αβοήθητη παραδόθηκε στο έλεος της νέας λεηλασίας. Μόνο που αυτή η σημερινή λεηλασία δεν αφορα στον χρυσό και στον άργυρο. Αυτή η λεηλασία θα γίνει βαθιά μέσα στην Ψυχή της. Και στη Σιωπή της. Στο βαθύ Μυστήριο που κλείνουν τα πονεμένα σπλάχνα της. Αυτό το Μυστήριο που την ύψωσε σε οικουμενικό Σύμβολο. Όμως ο χριστιανικός κόσμος την πρόδωσε άλλη μια φορά. Όπως -τότε- την είχε προδώσει. Τότε – όταν άφησε αβοήθητο τον μαρτυρικό αυτοκράτορα ο πάπας, ματαιώνοντας την υποσχεμένη – έναντι της ενωτικής λειτουργίας του filioque – επικουρία. Διαβάστε Περισσότερα… about Τώρα δεν λες τίποτα. Σωπαίνεις μόνο.

Ανηκει στην κατηγορια:Αγία Σοφία, Επικαιρότητα, Σκέψεις

Πέμπτη 9 Ιουλίου, λίγες ώρες πριν από την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί

9th Ιούλιος 2020 By maria

Πορφυρίου μοναχού θρήνος:

Σήμαντρο της Αγια-Σοφιάς
Κομμάτι κομμάτι να λύσεις τη σιωπή
Και ξανά την Ανάσταση να ηχήσουν
Οι καιροί νέοι
Μια γαλάζια δόξα να βλαστήσει
Πάνω στον θρήνο των ερειπίων
Από τούτη τη μελλούμενη δόξα σου
Από τούτη τη λάμψη της αστραπής
Γεννήθηκα
Γι’ αυτό κι η φωνή μου
Λυμένο σήμαντρο
Που κλαίει ακόμα.

Σήκωσα τα μάτια μου τα δακρυσμένα να ιδώ σε όλο το μεγαλείο της την Αγια-Σοφιά, αυτό το θαύμα των αιώνων, που φύλαξε σαν μήτρα την ψυχή του Γένους, την σκέπασε κάτω από τους θόλους της τους ιερούς να μην την αγγίξει χρόνος βέβηλος. Και λέω, ίσως, λέω, και τώρα ακόμα που το αίμα των πιστών της μούλιασε την πέτρα και τα σμάλτα της, μούλιασε τον χρόνο τον επερχόμενο ως την άλλη του όψη την αθέατη, λέω, είναι και θα μείνει για πάντα Το Σύμβολο Το Ιερό, ο όρκος μας, ευωδία Ρόδου καιόμενου στον αιώνα.

Αυτή η ανάρτηση έγινε την Πέμπτη 9 Ιουλίου 2020, λίγες ώρες πριν από την υπογραφή μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί

Στη φωτογραφία το χέρι μου πάνω στο σημείο όπου, όπως λέει ο θρύλος, χτύπησε το άλογο του Μωάμεθ με το πόδι του και, καθώς από τον θρήνο το μάρμαρο είχε μαλακώσει, άνοιξε τρύπα. 

Ανηκει στην κατηγορια:Αγία Σοφία, Επικαιρότητα, Σκέψεις

Συνέντευξη στο Liberal, “Η τελετουργία της γραφής”

4th Ιούλιος 2020 By maria

Σε όλα μας τα μυθιστορήματα, ένα μυθιστόρημα γράφουμε με διαφορετικές όψεις

«Εκείνο που εγώ ζητώ από τα πρόσωπα μου είναι: Να έχουν μέσα τους το Καλό. Και οι δύο δάσκαλοι, που είχε ο χιλιόχρονος Άγγελός μου της στάχτης, του είχαν πει: «Να θυμάσαι πως έχεις μέσα σου το Καλό, αν το ξεχάσεις θα χαθείς». Λοιπόν, από την αρχή εξηγούμαι με τους ήρωές μου. Λάθη μπορούν να κάνουν – γι’ αυτό υπάρχει ο συγγραφέας, για να τους οδηγεί στο σωστό, αν το μπορεί. Όμως το «καλό» είναι η αφετηρία και ο στόχος της ύπαρξής τους.» Η Μαρία Λαμπαδαρίδου με την μυητική της γραφή και τα μεγάλα Ιστορικά και υπαρξιακά μεγάλα μυθιστορήματά της, μας ανοίγει τα χαρτιά της στο Liberal. Αποσιωπώντας μόνο την τελευταία δουλειά της: «Ποτέ δεν μιλώ γι’ αυτό που γράφω. Γιατί ποτέ δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το τελειώσω. Ένα μυθιστορημα είναι. Κι όλο αλλάζει δρόμους. Στην ουσία, σε όλα μας τα μυθιστορήματα, ένα μυθιστόρημα γράφουμε με διαφορετικές όψεις. Παραλλαγμένο κάθε φορά.» Ας την διαβάσουμε, η Μαρία Λαμπαδαρίδου- Πόθου είναι μια ολόκληρη σχολή από μόνη της.

Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα

Κυρία Λαμπαδαρίδου, υπάρχει τελετουργία γραφής [συγκεκριμένος χώρος, χρόνος, συνήθειες] ή παντού μπορείτε να γράψετε εσείς; Διαβάστε Περισσότερα… about Συνέντευξη στο Liberal, “Η τελετουργία της γραφής”

Ανηκει στην κατηγορια:Συνέντευξη

Όχι τζαμί η Αγια-Σοφιά!

26th Ιούνιος 2020 By maria

Η Αγια-Σοφιά δεν είναι μόνον ένας χριστιανικός ναός που μαρτύρησε, είναι σύμβολο της Οικουμένης, σύμβολο του Ελληνισμού, και τα 567 χρόνια της σιωπής της είναι “ως η ημέρα η εχθές” του ψαλμωδού.

Όμως το θέμα δεν είναι μόνον Ελληνικό. Πιστεύω πως αφορά σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο και ιδιαίτερα στη Δύση, που θα ξεπλύνει έτσι, στο ελάχιστο, την ιστορική της ενοχή, για την εγκατάλειψη του Παλαιολόγου όταν τον άφησε αβοήθητο στην ύστατη αγωνία του. Ενώ ο τότε Πάπας είχε υποσχεθεί την επικουρία – έναντι της ενωτικής λειτουργίας του filioque.

Διαβάστε Περισσότερα… about Όχι τζαμί η Αγια-Σοφιά!

Ανηκει στην κατηγορια:Αγία Σοφία, Επικαιρότητα, Σκέψεις

Τρίτη, 29 του σπαραγμένου Μάη, 1453, “Εάλω η Πόλις”

3rd Ιούνιος 2020 By maria

Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου Πήραν την Πόλη, πήραν την...Απόσπασμα από το μυθιστόρημα “Πήραν την Πολη, πήραν την…“

Πέφτουνε… πέφτουν οι γενναίοι
Λένε πως τις μεγάλες στιγμές του ο άνθρωπος τις ζει σαν έξω από εκείνον, σε μιαν απόσταση από τη συνείδηση, σάμπως να μη χωράει μέσα τους ή σάμπως το τραγικό στοιχείο που τις συνέχει να βγαίνει κατευθείαν από τη σπαραγμένη καρδιά του κόσμου.

Πέφτει μαχόμενος ο αυτοκράτορας
Κραυγάζει ο ματωμένος στρατιώτης. Είναι ο έρως του θανάτου οι στιγμές του πια. Κραυγάζει και χτυπά. Βρυχιέται σαν λιοντάρι λαβωμένο. Κι εγώ τρέχω να πολεμήσω κοντά του. Ρίχνομαι σαν κεραυνός ξανά. Δεν υπάρχει σωτηρία, το βλέπω, κι αυτό με κάνει πιο παράφορο.

Διαβάστε Περισσότερα… about Τρίτη, 29 του σπαραγμένου Μάη, 1453, “Εάλω η Πόλις”

Ανηκει στην κατηγορια:Απόσπασμα

Η απόλυτη εξουσία – Ο αστυνομικός με το χέρι στην τσέπη, φλεγόμενη Αμερική, Μάιος 2020.

29th Μάιος 2020 By maria

Τώρα γνωρίζουμε τι είναι ικανός να διαπράξει ο άνθρωπος.

Ο αστυνομικός με το χέρι στην τσέπη. Στην καρδιά του πολιτισμένου πλανήτη. Γιατί ο πολιτισμένος άνθρωπος με την αδρανή και παθητική στάση του φρόντισε ώστε η εικόνα του μίσους να γίνει “θέαμα” και, ίσως, “τροφή της φαντασίας”. Έτσι που η φαντασία σε γενιές παιδιών και εφήβων να αποκτήσει την περίεργη – ή και διασκεδαστική – νοσηρότητα του εθισμού.
Γράφει σε μια συνέντευξή του ο μέγας διανοητής George Steiner, ύστερα από τα φρικτά εγκλήματα του Β’ παγκοσμίου πολέμου: “Τώρα γνωρίζουμε τι είναι ικανός να διαπράξει ο άνθρωπος”. Και συνεχίζει τον συλλογισμό του: “Δεν γνωρίζαμε τότε ακόμα πως μπορούσε κάποιος να τραγουδά Σούμπερτ το βράδυ και να βασανίζει ανθρώπους το πρωί”. Αυτή την εικόνα μου δίνει ο αστυνομικός με το χέρι στην τσέπη.

Εδώ και χρόνια έκανα αναρτήσεις και δημοσιεύσεις (εγώ η ασήμαντη) για να πω πως: είναι λάθος να δίνονται στο τηλεοπτικό γυαλί όλες οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες κάθε εγκλήματος, ξανά και ξανά. Ώσπου να γίνουν θέαμα. Και το θέαμα, εθισμός. Και ο εθισμός, απάθεια. Και αν πάμε πιο πέρα: να γίνουν νοσηρή διαστροφική ηρωοποίηση.
Αυτές πουλάνε, ήταν η απάντηση κάθε φορά.

Πότε θα το καταλάβουν οι χώρες του πολιτισμένου κόσμου πως όλες οι τέχνες και όλες οι ανθρωπιστικές επιστήμες ακυρώνονται μπρος σε μιαν εικόνα σαν αυτή που είδαμε τούτες τις μέρες.

Τρεις απαντήσεις σε σχόλια αναγνωστών:

“Ο ενήλικας έχει ήδη διαμορφώσει το πρόσωπό του – θα νιώσει “κόμπο στο λαιμό”, όπως λες, ναι, και φρίκη. Και κάποιες φορές θα επαναστατήσει (χωρίς αποτέλεσμα) Το νόημα της ανάρτησης μου είναι: για το παιδί για τον έφηβο για το νέο τρυφερό και αδιαμόρφωτο ακόμα άτομο, που εθίζεται σιγά σιγά, και άθελά του προχωρά σε μια μιμηδική εξομοίωση. Να είσαι καλά, Μυρίνη”

“Σε ευχαριστώ Νίκο. Θα πω μια απαισιόδοξη έκφραση πως ίσως και να είναι λίγο αργά. Θεωρώ πως έχει ήδη συντελεστεί αυτή η “μιμηδική εξομοίωση” με το τέρας σε κάποια άτυχα παιδιά από τις νέες γενιές. Όμως τουλάχιστο ας μην συνεχιστεί αυτή η -ξανά και ξανά- εμμονή επίδειξης του συμβάντος -ως θεάματος- επειδή πουλάει ως είδηση, έλεος. Τι δεν καταλαβαίνουν.”

“Ακριβώς γι’ αυτό προσπάθησα να μιλήσω στην ανάρτησή μου, Κατερίνα, Katerina Fikari, για τον μιιθριδατισμό. Και, με αυτή την εμμονή προβολής -ξανά και ξανά- των ανατριχιαστικών λεπτομερειών, δημιουργείται μια εξοικίωση – που προχωρεί στον εθισμό – κι ακόμα πιο πέρα στη μιμηδική εξομοίωση, προπαντός στο νέο άτομο στον έφηβο στον τρυφερό ακόμα ψυχισμό.

Αναρτήθηκε στις 29 Μαϊου 2020, για το συμβάν του αστυνομικού που πάτησε στον λαιμό τον αφροαμερικανό

Ανηκει στην κατηγορια:Επικαιρότητα, μαρτυρία, Σκέψεις

Η Ύστατη Αγωνία, Δευτέρα, 28 του Μάη του σταυρικού 1453 Η τελευταία λιτανεία στα τείχη

28th Μάιος 2020 By maria

Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου Πήραν την Πόλη, πήραν την...
Πορφυρίου μοναχού θρήνος
Από το Ημερολόγιο της Άλωσης: Πήραν την Πόλη, πήραν την
Απόσπασμα απο το μυθιστόρημα

Σαν κρύσταλλο θαμπό το πρωινό εκείνο, το τελευταίο της Βασιλεύουσας. Αρώματα των κήπων και υγρές πνοές του Βοσπόρου και θαλασσοπούλια στους τρούλους της. Γλυκά, σαν επίδεσμοι ετύλιγαν τα πληγωμένα μέλη της οι αιωρούμενες δέσμες της πρωινής καταχνιάς, να μην ακούγεται το ψυχορράγημά της. Το άλλο ξημέρωμα θα την έβρισκε σκοτωμένη ανάμεσα στα λουλούδια της, σπαραγμένη σαν άνοιξη επάνω στον σταυρό της.

Διαβάστε Περισσότερα… about Η Ύστατη Αγωνία, Δευτέρα, 28 του Μάη του σταυρικού 1453 Η τελευταία λιτανεία στα τείχη

Ανηκει στην κατηγορια:Απόσπασμα

  • « Go to Previous Page
  • Go to page 1
  • Go to page 2
  • Go to page 3
  • Go to page 4
  • Interim pages omitted …
  • Go to page 7
  • Go to Next Page »

Αρχική Πλευρική Στήλη

Πρόσφατα άρθρα

  • “Είμαι ο Αλέξανδρος ο Μακεδών…” κι εγώ Ελλην ειμί τωρχαίον
  • Εθισμός
  • Ο λαβωμένος κόσμος του βιβλίου
  • (χωρίς τίτλο)
  • Η ερημιά και κακοποίηση του ζώου περίσσεψαν στις μέρες μας

Πρόσφατα σχόλια

    Αρχείο

    • Ιανουάριος 2021
    • Δεκέμβριος 2020
    • Νοέμβριος 2020
    • Οκτώβριος 2020
    • Σεπτέμβριος 2020
    • Αύγουστος 2020
    • Ιούλιος 2020
    • Ιούνιος 2020
    • Μάιος 2020
    • Απρίλιος 2020
    • Μάρτιος 2020
    • Φεβρουάριος 2020
    • Ιανουάριος 2020
    • Δεκέμβριος 2019
    • Νοέμβριος 2019
    • Οκτώβριος 2019
    • Σεπτέμβριος 2019
    • Μάιος 2019
    • Απρίλιος 2019
    • Μάρτιος 2019
    • Φεβρουάριος 2019
    • Σεπτέμβριος 2018
    • Ιούνιος 2018
    • Απρίλιος 2018
    • Μάρτιος 2018
    • Φεβρουάριος 2018
    • Μάρτιος 2017
    • Φεβρουάριος 2017
    • Ιανουάριος 2017
    • Φεβρουάριος 2015
    • Μάρτιος 2014
    • Ιανουάριος 2014
    • Οκτώβριος 2008
    • Απρίλιος 2007
    • Ιούνιος 1995

    Kατηγορίες

    • Uncategorized
    • Αγία Σοφία
    • Απόσπασμα
    • Εκδήλωση
    • Επικαιρότητα
    • μαρτυρία
    • Ποίηση
    • Σκέψεις
    • Συνέντευξη
    • Φράση

    Copyright © 2021 Maria Lampadaridou Pothou - Site design by C. Sampalis