• Skip to main content
  • Skip to secondary navigation

Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου

poet novelist playwright

  • el
  • en_GB
  • βιογραφικό
  • Μυθιστορήματα
    • Παιδικά
  • Ποίηση
    • Ποιητική πρόζα
  • Δοκίμιο
    • Μεταφράσεις
  • θέατρο
    • παραστάσεις έργων
    • Δημοσιεύσεις έργων
  • in English
  • Επικαιρότητα
  • Δημοσιεύσεις Μαρίας
    • Μελέτες και Ομιλίες
  • Συνεντεύξεις
    • Εργαστήρι του συγγραφέα
  • άρθρα για την Μαρία
    • Ομιλίες για το έργο της
    • Επιστολές, αναρτήσεις
    • διδακτορικά
  • Εκδηλώσεις
    • Σχολεία
  • “ἁρμονίη”
  • facebook
  • wikipedia

Αρχεία για: Νοε 2020

30th Νοε 2020 By maria

Ανατέλλοντας το 2021

Η Ιστορία δεν διδάσκει
και ούτε τα λάθη της Ιαστορίας”
μόνον η συνείδηση διδάσκει

Να φοράς όλο το αίμα την κραυγή το πένθος
και με πατημασιές του χρόνου
από τον Υψηλάντη τον Αντρούτσο – τον Aνώνυμο
Για να σε προσκυνήσουν όσοι
πολύ σε αγάπησαν
όσοι σε πρόδωσαν
όσοι βασανισμένη σε αποθέωσαν
Και όρθια να σηκωθείς αγέραστη και αγέλαστη
ως αετού η νεότης σου ανακαινισμένη από 
τους όρκους των νεκρών

Και η Μεγάλη Ημέρα γιασεμιά να ευωδιάσει
βασιλικό και ματζιοράνα από της Δέσπως τον μπαξέ

Και όρθιος στο πλάι σου ο Καιρός
να χαιρετήσει την οδοιπορία σου απ’ τα βαθιά
σκοτάδια της σκλαβιάς
Και την ορμή του Παπαφλέσσα σαν οργισμένο
άνεμο να φέρει και την κραυγή της Μάνας
που το λεχούδι της νεκρό πάνω στη ρώγα
και το πένθος, ω, το πένθος των αετών

Αυτά να φέρεις και σιωπή πολλή σιωπή
για ν’ ακουστούν!
Γιατί περίσσεψαν τα πανηγύρια.

Και μη ρωτάς, ω, μη ρωτάς τι εγίναν οι γενναίοι
αυτοί που θυσιάστηκαν
κι αυτοί που τους εχτύπησαν πισώπλατα
Τους όρκους μόνο να θυμάσαι
– για να πονέσουν, ω, να πονέσουν!
Κι ύστερα, αγκάλιασε τους με στοργή
ξανά γι’ αγάπη και για όρκους να τους πεις
που τίμημα δεν έχουν
Θα καταλάβουν.

Όσο για σκηνικό – φέρε τις νύχτες
με τα καραούλια στα στενά
παιδόπουλα σε ερημικά σοκάκια σκοτωμένα
Φέρε και λίγα απ’ τα ποτάμια σου
με τα νερά τους όρθια ενάντια στη λήθη
να ξεδιψάνε τους κυνηγημένους
Φέρε τον καλπασμό από καβαλάρηδες
την ώρα που ξεχύνονταν σαν λευτεριά
να υπάρχει ζωντανό ηχητικό
στην Άγια Ημέρα που ανατέλλει.

Φέρε και τις ακοίμητες Ψυχές
με το αίμα στις φούχτες ζωντανό – ποτέ
του μαρτυρα το αίμα δεν πεθαίνει
Φέρε και κάποια οράματα που δεν ευδόκησαν
όνειρα που ‘γιναν σκοτάδι και πληγή
και με τις μνήμες σου όλες αγκαλιά
με τις ματαιωμένες προσδοκίες
Και με τον Καποδίστρια να κρατάει την πινακίδα – το αυλάκι
το αίμα να κυλάει ανάμεσα στα πικραμένα μάτια του:
“Ελλάδα, 2021!”

Και μη ρωτάς, ω, μη ρωτάς – ποιος
χάραξε τόσο βαθιά το αυλάκι το αίμα
Να θυμάσαι
Να το θυμάσαι μόνο.

Γράφτηκε για την Εταιρεία Συγγραφέων: “Ευχές για το 2021”
Καλή χρονιά σε όλους, καλύτερη!

https://marialampadaridoupothou.gr/7655-2/

Ανηκει στην κατηγορια:Uncategorized

Η ερημιά και κακοποίηση του ζώου περίσσεψαν στις μέρες μας

16th Νοε 2020 By maria

Όταν οι συνάνθρωποι μας πεθαίνουν καθημερινά, νικημένοι από τον μονοκύταρο εφιάλτη, τι να πεις και για τη μοίρα του ζώου. Όμως είναι κι αυτά πλάσματα της ίδιας Δημιουργίας, γεννημένα από την ίδια ανεξιχνίαστη ρίζα της ζωής. Και, εάν πιστεύουμε στον πολιτισμό της ύπαρξής, μπορούμε και να τα σεβαστούμε.

Σήμερα θέλω να χαιρετήσω την απόφαση του Δημάρχου Λήμνου, που μπορεί να μοιάζει ασήμαντη στην καθημερινότητα της μικρής κοινωνίας, όμως είναι πολύ σημαντική ως έννοια του πολιτισμού.
Δημιούργησε ή υλοποίησε το Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων του Δήμου Λήμνου, που εντάχθηκε στο πρόγραμμα «Φιλόδημος ΙΙ» του Υπουργείου Εσωτερικών, αν το διατυπώνω σωστά. Και έτσι δεν θα μπορεί πια ο καθένας να τα βασανίζει ατιμωρητί. Και αυτό πολύ τιμά τον Δήμαρχό μας, τον κύριο Δημήτριο Μαρινάκη, όπως και εμάς όλους ως Λημνιούς.

Κάποτε, όταν μετέφραζα το μυθιστόρημα της Λάγκερλεφ “Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον” ένα από τα πιο θαυμαστά βιβλία που υπάρχουν, λοιπόν τότε, είχα διαβάσει πως κάποια παιδιά μπήκαν σε ένα σπίτι να κλέψουν και επειδή δεν βρήκαν τίποτα, έβγαλαν τα μάτια ενός καναρινιού που ήταν στο κλουβί του. Και τόσο με επηρέασε αυτό, τόσο με πόνεσε που έκανα πολλές εκπομπές και έγραψα αμέτρητα κείμενα με τη σκέψη πως: Αν ένα παιδί είχε διαβάσει ένα παρόμοιο μυθιστόρημα σαν αυτό της Λάγκερλεφ, ποτέ δεν θα έκανε μια τόσο ειδεχθή πράξη.

Κι ύστερα όλες αυτές τις σκέψεις μου τις είχα περάσει στο “Γράμμα στο γιο μου κι ένα άστρο”, σελίδες που μέχρι σήμερα τις θεωρώ πολύτιμες.

Μπορεί να μην υπάρχει – ή να μην υπάρχει ακόμα – μια αντιληπτική επικοινωνία με τη σιωπή του ζώου, όμως έχει κάποιες δυνατότητες αντίληψης που ο άνθρωπος δεν μπορεί να τις φτάσει. Όπως ο προσανατολισμός. ‘Η η αποκωδικοποίηση των κραδασμών που τα κάνει να δέχονται πληροφορίες ασύλληπτες από τον ανθρώπινο νου. Αυτό ήταν το θέμα μου στο εφηβικό βιβλιαράκι “Ο χτύπος της καρδιάς σου”, που κυκλοφόρησε πέρισυ, βασισμένο σε αληθινή ιστορία.

Πονάει απίστευτα η είδηση της θανάτωσης εκατομμυρίων μικρών “μινκ” που τα εκτρέφουν για την πολύτιμη γούνα τους. Πώς φοράει κανείς ένα παλτό που αποτελείται από σαράντα τόσα αθώα ζωάκια!

Να είστε καλά φίλοι μου, και όσο μπορεί ο καθένας μας, ας σεβαστούμε τα πλάσματα αυτά που υπάρχουν μέσα σε μιαν απέραντη σκληρή ερημιά απροσπέλαστη. Πλάσματα που γεννιούνται από την ίδια, με τον άνθρωπο, ανεξιχνίαστη ρίζα της Ύπαρξης, όπως την είπαμε. Αφού ο κύκλος της ζωής τους είναι μέσα στο ίδιο πεπρωμένο της φθοράς. Και αν τα κοιτάξεις στα μάτια, μόνο την αγάπη τους θα σου δώσουν.

Αναρτήθηκε στο fb, στις 15 Νοεμβρίου 2020

Ανηκει στην κατηγορια:Uncategorized

Copyright © 2023 Maria Lampadaridou Pothou - Site design by C. Sampalis - Supported by A. Skamagkis