Με αξίωσε ο Θεός να δω πως η επιτυχία του έργου μου, Έκτωρ ο αγαπημένος των θεών, στο αρχαίο θέατρο της Λήμνου, που το τίμησαν πάνω από χίλιοι θεατές, δεν ήταν τυχαία. Και λυπάμαι από την καρδιά μου που δεν μπόρεσα να βρίσκομαι εκεί. Ήξερα πως μέσα στο μικρό αυτό το ελάχιστο έργο μου είχα βάλει όλα τα στοιχεία εκείνα που κρατούν την ψυχή άγρυπνη μπρος στο πεπερωμένο της. Και που δεν χρειάζεται καμιά λογική διεργασία για να φτάσουν στην ψυχή. Η τόση αγάπη των θεατών μού το επαλήθευσε αυτό. Αισθανομαι βαθιά ευγνώμων. Και μπορεί η “αρχαία πέτρα” να με περίμενε, όπως το λες, αγαπητή μου Δέσποινα. Όταν ο χρόνος ο παρελθών και ο παρών χρόνος μπορούν να χωρεσουν στη Μία Στιγμή. Και τα τρεις χιλιάδες χρόνια να γίνονται ως η ημέρα η εχθές του ψαλμωδού. Τότε όλα είναι δυνατόν να συμβούν. Και ο χρόνος συμμετέχει σε αυτό που μέλλεται.
Το παρακάτω κείμενο το γράφει η φιλόλογος Δέσποινα παπαδοπούλου για την παράσταση:
[Read more…] about Πόσο όμορφο το κείμενό σου, Δέσποινα Παπαδοπούλου
