Χρόνια πριν, όταν πήγαινα στη Λήμνο τα καλοκαίρια – μου έλεγαν οι φίλοι εκεί ότι οι στρατιώτες που φύλαγαν σκοπιές στα ερημικά φυλάκια του νησιού διάβαζαν τα βιβλία μου. Και μου άρεσε. Κάποιες φορές, έτυχε να τους δω κι εγώ, σε κάτι τελείως ερημικά φυλάκια, όταν πήγαινα με φίλους στον Άγιο Σώζο.
Ύστερα, φίλοι στρατιωτικοί Λημνιοί, που υπηρετούσαν σε άλλες πόλεις, μου έλεγαν πως στις μονάδες τους οι στρατιώτες διάβαζαν τα βιβλία μου και ιδιαίτερα το Πήραν την Πόλη, πήραν την. Ομολογώ πως και αυτό με ευχαριστούσε. Σκεφτόμουν πως ο στρατιώτης, με την ιδιαίτερη ψυχολογία που αποκτά σε αυτό το σημαντικό στάδιο της ζωής του, είχε ανάγκη ίσως να καλύψει τη μοναξιά του διαβάζοντας τις ιστορίες που έγραφα όπως τις έγραφα.
Κάποτε, ο Διοικητής Στρατού Λήμνου, μου είχε προτείνει να κάνω μια ομιλία στους στρατιώτες του νησιού. Και λυπήθηκα που δεν πραγματοποιήθηκε, γιατί είχε πάρει μετάθεση. Με ενδιέφερε μια συζήτηση μαζί τους. Να μάθω τι έβρισκαν στα βιβλία μου, γιατί τα προτιμούσαν.
Όμως, με τα χρόνια, φαίνεται πως η αγάπη του στρατιώτη για τα βιβλία μου πήγε σε βαθύτερα στρώματα.
Και, από την περασμένη Άνοιξη, μου είχαν τηλεφωνήσει κάποιοι αξιωματικοί της Ανωτάτης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου, να με ρωτήσουν αν σε ένα περιοδικό τους, που το ετοίμαζαν να κυκλοφορήσει, θα μπορούσαν να δημοσιεύσουν ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΤΕΧΟΣ και συγκεκριμένα το κεφάλαιο της στρατηγικής του Θεμιστοκλή στη μάχη της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.
Και σήμερα κρατώ το περιοδικό στα χέρια μου.
Θυμάμαι, όταν έγραφα το βιβλίο, πόσο είχα θαυμάσει την ευφυϊα εκείνη. Είχα θαυμάσει τις ευφυείς κινήσεις του Θεμιστορκλή που, με τον ελάχιστο στόλο του κατετρόπωσε τον γιγαντιαίο στόλο των Περσών.
Ήταν μια μάχη της ευφυΐας που έκρινε το πεπρωμένο όχι μόνο του αρχαίου κόσμου αλλά και του σημερινού. Και ήταν η στιγμή που είχαν γεννηθεί οι αξίες της Δημοκρατίας.
Ευχαριστώ τους υπεύθυνους του περιοδικού Ανωτάτης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου. Θεωρώ τιμή την δημοσίευση. Εφέτος, το Ξύλινο Τείχος πήρε και μια ακόμα ιδιαίτερη τιμή από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το επέλεξαν για τις “καθαρές του αξίες” είπαν, στο πρόγραμμα Readers of Europe Reading List.
Θυμάμαι, πόσο επίμονα είχα δουλέψει, τότε, όταν έγραφα το βιβλίο, για τη σωστή σπόδωση, λεπτό προς λεπτό, αυτής της ιδιοφυούς ναυμαχίας της Σαλαμίνας – με τη βοήθεια του φίλου στρατιωτικού Δημήτρη Τόγκα που ήταν Σαλαμινεύς. Και με ειδικούς χάρτες που έβαλα στο μυθιστόρημα για τον αναγνώστη, ώστε να μπορέσει να βρει αυτή την μεγαλειώδη στρατηγική του Θεμιστοκλή που καθόρισε τη μοίρα του κόσμου έως τις μέρες μας.
Αναρωτιέμαι μήπως, μιλώντας για την τύχη των βιβλίων μου, μοιάζω να προβάλλω τον εαυτό μου. Όμως, λέω, ύστερα από τόσον βασανισμό και αγωνίες από τόση στέρηση ζωής για να γραφτούν όλα αυτά τα βιβλία, δεν πειράζει, ας μοιραστώ μαζί σας – με όσους καλοπροαίρετους αναγνώστες μου – και τις χαρές τους.
Μια καλημέρα γεμάτη από μικρές απροσδόκητες χαρές!
Και εν μέσω τόσων βασανιστικών προβλημάτων που από παντού χτυπάνε τη ζωή μας
Ένα σχόλιο από τον Παναγιώτη Μέντη, θεατρικό συγγραφέα:
“Αγαπητή μου Μαρία, με δεδομένο το σημαντικό της προσφοράς σου στα Ελληνικά γράμματα και τη σεμνότητα σου παρ’ όλη την μεγάλη και σοβαρή διαδρομή σου, το να διαβάζονται να τιμώνται και να αναγνωρίζεται το πολύτιμο της λογοτεχνικής κατάθεσής σου, είναι δικαίωμα που σου οφείλεται. Να είσαι καλά. Να είσαι πάντα δημιουργική και να εισπράττεις τις χαρές που είναι δίκαιο να σου χαρίζονται. Με μεγάλη εκτίμηση”
Αναρτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020
