Με γλυκούς ανέμους!
Μόνον αυτό μπορώ να ευχηθώ στον Άγγελό μου, εύπλοους και γλυκούς ανέμους να έχει στο καινούριο ταξίδι του. Σήμερα κρατώ το βιβλίο στα χέρια μου, το παραδίδω στον αναγνώστη. Δεν είναι εύκολο, πιστέψτε με. Είναι σαν να του δίνω την ψυχή μου.
Σαν ορφικός εραστής περιπλανιέται ανάμεσα στη στιγμή και στην αιωνιότητα!
Έγραφα τότε:
ΑΥΡΙΟ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΧΤΗΣ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ!
Φοίβος και Κωνσταντίνος. Δυο πρόσωπα που συναντιούνται στο λυκόφως της ζωής και του θανάτου. Το ένα από τη μεριά των ζωντανών. Το άλλο από τη μεριά των νεκρών. Θα τους ενώσει μια βαθιά αγάπη, που είναι μαζί και σπαραγμός και έρωτας και ακατανόητο. Για όσους αγάπησαν το ορφικό αυτό μυθιστόρημα. Για όσους το αγαπούν ακόμα.
Ευχαριστώ την αγαπημένη μου εκδότρια κυρία Άννα Πατάκη, που μου έβγαλε αυτό το τρισαγαπημένο μου βιβλίο, σε καιρούς απαξίωσης της ζωής και του θανάτου.
Φίλε συμπατριώτη Ανδρέα Κοντέλλη, σε ευχαριστώ για το πανέμορφο εξώφυλλο.
Όλα όσα αγαπάμε όσα μας πόνεσαν όσα κουβαλάει η ψυχή μας στο μακρύ ταξίδι της είναι εδώ. Όσα μας πόνεσαν. Πάντα, αυτά που αγαπάμε μας πονούν. Ο Άγγελος της Στάχτης κουβαλάει όλον τον άσωτο πόνο την άσωτη αγάπη. Το άχραντο φως. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από τη βαθιά ανάγκη της ψυχής να βρει την αλήθεια της. Και ξέρω πως, αναζητώντας τον Άγγελο της Στάχτης, αναζητούσα την ψυχή μου.
Είναι σαν να ανασαίνει ξανά η ψυχή μου. Τίποτε άλλο δεν μου έδωσε περισσότερο πόνο, περισσότερο φως. Ήταν ο άσωτος πόνος της αγάπης και η αρχέγονη δίψα, ήταν η κοσμική απόρριψη, η κοσμική ερημία, που ο ίδιος έζησε μέσα από τη δική μου ψυχή.
Αισθάνομαι ευγνώμων που μου δωρίθηκε να αξιωθώ να το γράψω.
Μέσα στην αμφισβήτηση και την απαξίωση των καιρών μας – στην απαξίωση και την ταπείνωση του θανάτου – εγώ προσπάθησα να περπατήσω πάνω στο άδηλο και στο άρρητο της ψυχής, για να βρω το φως το άχραντο που την υψώνει.
Τίποτα δεν χάνεται από αυτό που έχει υπάρξει.
έγραφα περιμένοντας το βιβλίο, Φεβρουάριος, 2019:
Ο Άγγελος της Στάχτης! Και τα Κωνσταντινάτα , που φοράει στο σγουρό κεφάλι του, τα στέφανα της μοίρας, κάποτε. Χίλια χρόνια περιπλανιέται ανάμεσα στη Στιγμή και στην Αιωνιότητα. Θα ζήσει με πάθος τον έρωτα του θνητού, Θα καταργήσει το άβατο και θα μπει μέσα στον Άδη να παλέψει με τον Σκοτεινό Θεό για να πάρει πίσω την αγαπημένη του. Τρυφερός και εύθραυστος αλλά και παντοδύναμος, ο Κωνσταντίνος μου του δημοτικού τραγουδιού, είναι το πιο μαγικό και πονεμένο πλάσμα που μου δόθηκε να γράψω.
Το πιο αγαπημένο μου μυθιστόρημα, που το είπα ταξίδι της Ψυχής στον εαυτό της, έτσι με τις πρώτες μνήμες νωπές, όπως βιώθηκαν στην μακριά περιπλάνηση προς το Φως.
Αναρτήθηκε όταν κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα “Ο Άγγελος της Στάχτης” από τις εκδόσεις Πατάκη για τη Νέα του Διαδρομή στον Χρόνο!
28 Φεβρουαρίου 2019