“… για την τιμή του κόσμου”
Παναγιώτης Μέντης:
Με συνεπαίρνουν τα ιστορικά μυθιστορήματα και ψάχνω και βρίσκω την ιστορία των αληθινών προσώπων που είναι οι ήρωές τους και γίνεται μ’ αυτό τον τρόπο γοητευτική η μελέτη και οι αποκαλύψεις της ιστορίας.
Αυτό το διάστημα δεν αφήνω από τα χέρια μου ένα από τα πιο υπέροχα ιστορικά μυθιστορήματα που γράφτηκε καιρό πριν, αλλά τώρα αφοσιώθηκα στο διάβασμά του. Αναφέρομαι στο σπουδαίο ιστορικό μυθιστόρημα – έπος, της Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου: «Πήραν την Πόλη, Πήραν την…»
Αυτή την εποχή που ζούμε, την αγνώστου εξέλιξης κατάσταση, με την συμπεριφορά των Τούρκων γειτόνων μας, η ανάγνωση αυτού του μυθιστορήματος φωτίζει παράξενα πολλές παραμέτρους συμπεριφορών και κυρίως πολιτικών συμπεριφορών, όχι μόνο δικών μας και των γειτόνων μας, αλλά κυρίως των συμμάχων μας, των φίλων, των μεγάλων και βαρύγδουπων σε τίτλους Οργανισμών, στους οποίους είμαστε μέλη.
Σαφώς δεν βρισκόμαστε στα χρόνια του Βυζαντίου και της εγκατάλειψης του, από όσους λογάριαζαν για συμμάχους τους, οι άρχοντες και ο λαός του. Οι ψυχογραφίες όμως και οι συμπεριφορές των σημερινών συμμάχων του Ελληνικού κράτους, έθνους, λαού, έχουν απίστευτη ομοιότητα με αλλοτινές συμπεριφορές. Συμπεριφορές που κακά τα ψέματα τις είδαμε να επαναλαμβάνονται πάντοτε όταν χρειάστηκε να πάρουν θέση, οι ισχυροί σύμμαχοι και φίλοι μας.
Καλώς ανήκουμε και συμμετέχουμε όπου ανήκουμε και συμμετέχουμε, γιατί φανταστείτε τα όσα θα μπορούσαν να συμβούν, αν δεν διαθέταμε με τον τρόπο έστω που διαθέτουμε φίλους και συμμάχους. Όμως επειδή δεν θέλω να μοιάσω σε εκείνους που τα ξέρουν όλα και έχουν την έτοιμη άποψη για όλα θα κλείσω αυτό το μικρό κείμενο, συστήνοντας το διάβασμα του μυθιστορήματος της αγαπητής μου Μαρίας, με θαυμασμό για την κατάθεση μιας τόσο σοβαρής δουλειάς που βασίζεται σε απόλυτα εμπεριστατωμένη ιστορική έρευνα, αναφέροντας τα λόγια ενός από τους σημαντικούς ήρωες της ιστορίας και του μυθιστορήματος, του Ιωάννη Λόγγου Ιουστινιάνη, του Γενοβέζου που στάθηκε και έχασε τη ζωή του, στο πλευρό του τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα: «Θα πολεμήσω μαζί σου για το όφελος της Χριστιανοσύνης και την τιμή του κόσμου».
Παράκληση ο όρος Χριστιανοσύνη μη διαβαστεί με έννοια θρησκοληψίας, αλλά με τη σημειολογική σημασία του, απέναντι στη σημειολογική συμπεριφορά της μετατροπής σε τζαμιά δυο θρησκευτικών μουσειακών χώρων – πρώην Χριστιανικών ναών, στην Κωνσταντινούπολη. Και βέβαια η αναφορά στην «τιμή του κόσμου», είναι επίκαιρη όσο τίποτα άλλο επί των ημερών μας, αφού η τιμή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κάθε πολίτη σε παγκόσμιο επίπεδο προσβάλλεται κατάφωρα από την ανοχή χωρίς ενοχή απέναντι στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ανάρτηση στο fb, 27 Αυγουστου 2020
Απάντηση Μαρίας:
Αγαπητέ μου Παναγιώτη, Παναγιώτης Μέντης, πολύ με συγκίνησε η ανάρτησή σου αυτη αλλά και τα όσα γράφεις για το βιβλίο και τη σημασία του σήμερα και σε ευχαριστώ. Με τόση διορατικότητα θέτεις την άποψη: “ο όρος χριστιανοσύνη να μη διαβαστεί με έννοια θρησκοληψίας, αλλά με τη σημειολογική σημασία του, απέναντι στη σημειολογική συμπεριφορά της μετατροπής σε τζαμιά δυο θρησκευτικών μουσειακών χώρων – πρώην Χριστιανικών ναών, στην Κωνσταντινούπολη. Και βέβαια η αναφορά στην «τιμή του κόσμου», είναι επίκαιρη όσο τίποτα άλλο επί των ημερών μας, αφού η τιμή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κάθε πολίτη σε παγκόσμιο επίπεδο προσβάλλεται κατάφωρα από την ανοχή χωρίς ενοχή απέναντι στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο”.
Πολύτιμη για εμένα αλλά νομίζω και για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο η τοποθέτησή σου με αυτήν ακριβώς την έννοια. Και δεν έχω λόγια να σε εχαριστήσω. Έγραψα τόσα πολλά για την Αγια-Σοφιά μας αυτές τις σκοτεινές μέρες, πόνεσα τόσο πολύ, όμως αυτό που είδα ήταν μόνον η αδιαφορία του λεγόμενου χριστιανικού και πνευματικού κόσμου – λίγα λόγια παρηγορίας μόνο, έτσι που για άλλη μια φορά να προδίδεται χωρίς ενοχή ό,τι πιο ιερό και σε παγκόσμιο επίπεδο μάς άφησε η μνήμη του αίματος. Και τι ωραία που αναφέρεις τον λόγο του Ιωάννη Ιουστινιάνη “για την τιμή του κοσμου!” Ήταν την ημέρα που πήγε οικειοθελώς, με τους εφτακόσιους του κατάφρακτους πολεμιστές, να πολεμήσει στο πλευρό του αυτοκράτορα “για το όφελος της χριστιανοσύνης και για την τιμή του κόσμου” είχε πει.
Μου έκανες μεγάλο δώρο, Παναγιώτη, με όσα έγραψες. Αλλά και για τον τρόπο που ερμήνευσες κάποια πράγματα.
Αναρτηση 27 Αυγούστου 2020
Και ένα σχόλιο Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου, ανάρτηση 27 Αυγ. 2020:
Εκείνο που περίμενα ήταν να ευαισθητοποιηθεί ο ίδιος ο σημερινός Πάπας – επωμιζόμενος συμβολικά την ιστορική ενοχή απο εκείνον τον τότε Πάπα του ζοφερού 1453 [που πρόδωσε τον αυτοκράτορα, τότε, αθετώντας την υπόσχεση που του είχε δώσει να του στείλει επικουρία, με αντάλαγμα την ενωτική λειτουργία του filiogue.] Όμως ούτε ο Τότε ούτε ο Τώρα. Αλλά και ούτε κάποιος άλλος. Και αυτό που μένει είναι: Από μόνη της η Αγια-Σοφιά – σήμερα και η Μονή της Χώρας – να αντισταθούν από δρόμους άλλους.
Όμως ας θυμηθούμε πως ο προηγούμενος Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ήρθε στην Αθήνα και ζήτησε συγνώμη για τους βανδαλισμούς των σταυροφόρων στην Αγια-Σοφιά το 1204.
Αναρτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2020