Πάνω από εκατό χρόνια έπλεε στη θάλασσα αυτή η θαυμάσια εικόνα της Παναγίας, σε έρημες νύχτες και σε θύελλες, και σήμερα βρίσκεται στο μοναστήρι των Ιβήρων στο Άγιο Όρος.
Οι ειδικοί είπαν πως χρονολογείται από τη βυζαντινή εποχή της φανατικής εικονομαχίας, όγδοο και ένατο αιώνα, και την έριξαν στη θάλασσα για να σωθεί. Μετά από δυο σχεδόν αιώνες περιπλάνησης στα κύματα, οι Αγιορίτες μοναχοί την είδαν που πλησίαζε τον Άθω εκπέμποντας ένα μυστηριώδες φως. Και από τότε έγινε, μαζί με την εικόνα Άξιον Εστί, η αγαπημένη προστάτισσα του Iερού Bράχου.
Ήθελα μόνο να πω πως τόσο λίγα γνωρίζουμε από τον κόσμο όπου βρεθήκαμε να ζούμε “ερριμμένοι”. Τόσο λίγα απο το βαθύ μυστήριο που καλύπτει τις μεγάλες αλήθειες.
Είτε πιστεύει ο καθένας μας είτε δεν πιστεύει, ας ευχηθούμε – προσευχηθούμε – κάτι καλό να γίνει για τη βασανισμένη χώρα μας που δεν την συγχώρησαν για τα όσα γενναιόδωρα έδωσε, αυτό δεν της το συγχώρησαν ποτέ.
Σήμερα που η αγωνία περίσσεψε.
Σήμερα που κυριαρχεί “η εμμονή της αδικίας και του κακού”, όπως θα έλεγε ο T. S. Eliot