Ι
Από την Προποντίδα το μακρύ ταξίδι σου
Μαρίνα
με τους ανέμους να φουσκώνουνε
τον Βόσπορο
όρκοι και ψίθυροι του ματωμένου μου
Πορφύριου
κι εσύ σαν όρθιο κύμα που καλπάζει
πάνω σε κρύσταλλο πρωινούήρθες
την ώρα που ο Ιούλιος
ξενυχτούσε τον τζίτζικα
κι έλαμψε ο κόσμος ως μέσα
στις παλίρροιές του
κι ως τ’ ασημένια μονοπάτια του βυθούΚι ευθύς πήρε ο Θεός να εξαργυρώσει
το θαύμα του
με δαχτυλίδια ήλιων Ιωνικών
που στα μάτια σου μέσα στραφταλίζουν
κι ας είσαι κόρη εσύ της Εσπερίας.ΙΙ
Από παλιά σε είχανε ακουστά
της Λήμνου οι θαλασσόβραχοι
που προφητεύουνε στην ερημιά
ακουστά κι ο σμαραγδένιος της γιαλός
από την ώρα που ετοίμαζα τον ερχομό σου
πάνω στα ίδια τα πατήματα των γλάρωνΚι η άνοιξη πήρε
να γεμίζει τα πανέρια της αστέρια
και καμπανούλες των Ρηχών Νερών
και λειασμένα ρήματα
όλα με τη σφραγίδα των αιώνων την αλάθευτη
και δυο μικρές παλάμες
που ανεβάζουνε σπηλιές θαλασσινές
απ’ τους βυθούς
και κούπες το κρασί της ιστορίας.ΙΙΙ
Γιατί η μνήμη πήρε νέα διάρκεια
νέο όρκο
νέα αντοχή
κι η νύχτα κρέμασε ψηλά
στην αγρυπνία της
μικρή λευκή εκκλησιά
με τον σπασμένο αμφορέα
στο πλευρό της
και το εικόνισμα που δάκρυσεΤόση η αγάπη που σ’ έφερε από
δρομάκι ανθισμένο
σε σπίτι πατρογονικό
με τα πιθάρια του γεμάτα
ευωδιαστή ρακή
ή και κωνσταντινάτα ξεχασμένα.IV
Ακόμα κι ο Θεός για σένα δέχτηκε
όρθια να με κρατήσει στο κεφαλόσκαλο
που τρίζει
να σε περιμένω
για να λάβω τη δική μου διάρκεια
και τη δική μου θέση
στα παντοτινά
όταν
με το κόκκινο του ανέμου και το άσπρο
της Αχερουσίας
θα αναστρέφεται η ψυχή μου.V
Να ξέρεις, Μαρίνα
για το εκκλησάκι που ψηλά
στη σκέψη σου κρέμασα
εκείνο
με τον δακρυσμένο Άγιο
και για τα όρθια κύματα που τις νύχτες
καλπάζουνε κάτω από τον ύπνο
γεμάτα μυστικά
και ψιθύρους του αίματος.VI
Να ξέρεις
για της πατρίδας σου τη γη
με την ακόνιζα
και με το σαλιγκάρι πάνω
στην πέτρα της επιγραφής
και για τον χρόνο κάθετο
στα σπλάχνα σου
Αντιγόνες και Αρτέμιδες γεμάτοτον κύκλιο χρόνο που σε μύθων
αυγές χρυσοφόρες καλπάζοντας
σε έφερε ως εδώ
όστρια λυτή και πονέντες
με θαλασσινά λευκά
της Μαρούλας έγγονη και της ΥψιπύληςΝα θυμάσαι
το ποίημα που δεν έγραψα είσαι εσύ
το μεγάλο τραγούδι
το άγνωστο.Ώρες λευκές του Αρχιπελάγους
Μάρτιος 2011