Μια κατάδυση στον κόσμο του Samuel Beckett
(…) Σ’ αυτόν ακριβώς τον κόσμο του παραλόγου, όπως τον εκφράζει ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς απολογητές του, ο Σάμουελ Μπέκετ, επιχειρεί μια βαθιά κατάδυση η Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου με το βιβλίο της “Η εμπειρία της υπαρξιακής οδύνης”.
(…) Αφέθηκε να βυθιστεί και να διαποτιστεί από όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό το κλίμα της μοναξιάς, της αγωνίας και της γυμνότητας στο σεληνιακό αυτό τοπίο με το μοναδικό δέντρο – νεκρό κι αυτό – όπου κανείς δεν ξέρει πότε σταμάτησε ο χρόνος.
(…) Το να ονειρεύεσαι μέσα σε αυτό το τοπίο, ίσως να μην είναι τόσο δύσκολο, αν διαθέτεις την πανοπλία της ευαισθησίας που διαθέτει η δοκιμιογράφος. Αλλά, πέρα από απόψεις που έχουν από καιρό διατυπωθεί, το βαθύ της ένστικτο τη βοηθάει να βρει το νήμα που θα την οδηγήσει (και κοντά σ’ εκείνη κι εμάς) στο σπήλαιο της “σκοτεινής μνήμης” – όπως η ίδια το ονοματίζει – μιας μνήμης που κανείς δεν ξέρει από ποιο βάθος του απύθμενου χρόνου ξεκίνησε…
(…) Κι όλη αυτή την περιπλάνηση, όλη αυτή την τρομερή εμπειρία της υπαρξιακής οδύνης η Μαρία Λαμπαδαρίδου θα μας τη δώσει με ένα είδος γραφής που πολύ λίγο διαφέρει από τον ποιητικό αρμονικό λόγο”.
Περιοδικό Επίκαιρα, 26 Ιουνίου 1980