Όταν το περιοδικό Διαβάζω παρουσίασε τον Άγγελο της Στάχτης – κριτική της Λίνας Πανταλέων – ο Ηρακλής Παπαλέξης μου ζήτησε να γράψω ένα μικρό κείμενο για το μυθιστόρημα
Λίγα κείμενα με συγκλόνισαν στη ζωή μου όσο το “Τραγούδι του νεκρού αδερφού”, η δύναμη του όρκου που έκανε τον Κωνσταντίνο να σηκωθεί από το μνήμα και να πάει να φέρει την αδερφή. Ένα τραγούδι που ενσωματώνει όλη την ποίηση του λαού στον τρόπο που αντιμετώπισε τη μεταφυσική του. Χρόνια με προκαλούσε σαν συγγραφέα αλλά και με τρόμαζε. Περίμενα να αισθανθώ έτοιμη γι’ αυτό, να κυοφορηθεί μέσα μου σ’ έναν καινούριο μύθο. Δεν ήταν εύκολο. Βήμα βήμα περπάτησα με τον Κωνσταντίνο στα μοναχικά μονοπάτια της καταχνιάς, στην αντίπερα όχθη, να βρω τον άλλο πόνο, την άλλη γνώση, τους δρόμους ενός νέου Ορφέα.
Όποια τύχη κι αν θα έχει Ο Άγγελος της Στάχτης στις περίεργες μέρες μας, εγώ ξέρω πως έγραψα ένα μυθιστόρημα με μια δύναμη μέσα του.
It was the love that lasted a thousand years and made the stone tree bloom.
Ήταν ο όρκος που νίκησε το σκοτεινό θεό.
Ήταν η μουσική του Φοίβου που ανέτρεψε το άβατο του Άδη.
Ήταν ο ίδιος ο Κωνσταντίνος που μπήκε στην προϋπαρξιακή διαδρομή του και έζησε την περιπέτεια της ευφυϊας του.
Δυο πρόσωπα μαγικά που συναντιούνται στο λυκόφως της ζωής και του θανάτου. Κουβαλούν ένα διαφορετικό κόσμο το καθένα, μια άλλη μνήμη, μια άλλη εκδοχή της κοσμικής αλήθειας.
Η περιπλάνηση της ψυχής πριν από τον πόνο της εφημερότητάς της.
Ο λυπημένος Άγγελος της Στάχτης που νίκησε το Έρεβος.
Ο ορφικός εραστής, ο γητευτής των ψυχών.
Σήμερα λέω, μια ποιητική γεωγραφία του Άδη μετατοπισμένη στο τοπίο των ζωντανών.
Φαντασία και διαίσθηση και στοιχεία ζωντανά από το δημοτικό τραγούδι, από την ομηρική νέκυια, από τα Ορφικά, από την Παλατινή Ανθολογία, από τις παραδόσεις μας τις τόσο πλούσιες για το ταξίδι της ψυχής και τον άλλο κόσμο.
Σε μια εποχή που ο θάνατος έγινε η πιο ευτελής πράξη, θέλησα να δώσω ένα μυθιστόρημα που να ανιχνεύει το άδυτο της ψυχής. Την ψυχή. Ένα μυθιστόρημα για την ψυχή.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Διαβάζω (με την κριτική της Λίνας Πανταλέων) τον Ιανουάριο 2002, με τίτλο: «Προς Αχερουσία»