Αγαπητή κυρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου,
μόλις τελείωσα το διάβασμα του βιβλίου σας «Το ξύλινο τείχος» και ετοιμάζομαι να διαβάσω το άλλο βιβλίο σας «Ο άγγελος της στάχτης».
Η γλαφυρότητα του κειμένου και η εξαιρετικά οξυδερκής και πολλές φορές αποκαλυπτική αποτύπωση ή καταγραφή της πραγματικότητας, με άφησαν να προσεγγίσω άμεσα και σχεδόν να αφουγκραστώ τα τεκταινόμενα.
Η αφήγηση των αξιών της εποχής εκείνης με οδήγησε σε απεγκλωβισμό από τα στερεότυπα και αναγκάστηκα να περάσω συνειδητά στη διαδικασία επανεξέτασης των βασικών αρχών της ζωής.
Εκείνο που όμως πραγματικά με συγκλόνισε ήταν η σύνδεση της ατομικής και συλλογικής μνήμης με το χρόνο, παρόντα και μέλλοντα.
Με εκτίμηση
Α. Ν. Δικηγόρος, 16 Μαίου 2006