Μας άφησε το μέτρο ενός υψηλού ήθους
Όταν έγραφα το βιβλίο μου «Οδυσσέας Ελύτης-΄Ένα όραμα του κόσμου» αισθάνθηκα πως, μέσα από την περιδιάβασή μου στην ποίησή του, βγήκα πιο πλούσια, αισθάνθηκα πως είχα μυηθεί στα μυστικά του κόσμου, έτσι όπως μόνο η δική του ποιητική όραση ήξερε ν’ ανοίγει τους δρόμους στη σκέψη. Αυτόν τον πλούτο μας άφησε φεύγοντας, τη δυνατότητα να μυηθούμε στην ομορφιά, τη δυνατότητα να δούμε τον κόσμο μ’ έναν καινούριο τρόπο. Όμως εκτός από την υψηλή ποίησή του, μας άφησε και το μέτρο ενός υψηλού ήθους. Το ήθος που ο ίδιος, ως πολίτης της χώρας μας, ως πολίτης του κόσμου, διαφύλαξε αχάραγο. Μπορεί να υπάρξουν ξανά ποιητές μεγάλοι. Όμως δύσκολο να πει κανείς αν θα υπάρξει αυτό το ήθος σ’ έναν κόσμο φθοράς με φθίνουσες τις αξίες του. Γιατί ο Ελύτης αυτό το υψηλό «ήθος» το πέρασε μέσα στην ποίησή του, μέσα στη μαγεία του λόγου του, το ταύτισε με την ποιητική όρασή του, το μετέδιδε στον αναγνώστη του, μεγάλυνε τη σκέψη του για να μπορέσει να το βρει ανάμεσα στις ποιητικές εικόνες, να το βιώσει. ΄Ηταν μέγας, ναι. Και σαν μέγας έφυγε διδάσκοντάς μας. ΄Οσο για τους υπάρχοντες ποιητές στον τόπο μας, δεν έχω τίποτα να πω. Εκτιμώ μερικούς χωρίς να πιστεύω πως κάποιος μπορεί να φτάσει το ύψος του Ελύτη. Όμως κανείς δεν ξέρει το αύριο τι φέρνει. Η Ελλάδα είναι η χώρα των ποιητών μην το ξεχνάμε.
Αυτό που έδωσε ο Ελύτης ήταν η δική του ανθρώπινη περιπέτεια εκφρασμένη με ποίηση, η δική του εγκόσμια οδύνη. Ο άλλος ποιητής, ο νέος ή ο υπάρχων ήδη, θα φέρει την δική του χάραξη, τον δικό του τρόπο όρασης του κόσμου. Και κανείς δεν μπορεί να πει αν θα είναι η ποίησή του μεγάλη, δεν υπάρχει μονάδα μετρήσεως για την ποίηση. Θα είναι διαφορετική.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Έθνος της Κυριακής,
στις 24 Μαρτίου 1996 με τίτλο
«Αυτός ο τόπος θα γεννάει πάντα ποιητές»