- Εκδόσεις: Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Η Σπουδή είναι η μύησή μου στην γνώση του πόνου και της φθοράς. Ο χρόνος γίνεται μια τυραννική έννοια που σκάβει σε βάθος την ψυχή μου. Γίνεται μια καινούργια αγωνία που στα κατοπινά χρόνα θα την πω υπαρξιακή.
Κριτικές
Σπουδή, κριτική του Ανδρέα Καραντώνη
Κι αν τα στάχυα σου η θύελλα παράσυρε
Σε ώριμη ώρα
Και στα στήθια σου απόμεινε η χέρσα γης
Τον χαμένο μην κλάψεις θερισμό
Πάντα θα υπάρχουν στις παλάμες της θύελλας
Φυτρωμένα τα στάχυα
Δικά σου
Πάντα θα υπάρχουν τα στάχυα
Που δεν θέρισες ποτέ.
************
Ποτέ δεν θα χορτάσουμε
τη στέρηση!ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΠΙΤΙ
Όταν μπαίνω στο παλιό μου σπίτι
Είναι σαν ν’ ακούω τη φωνή της μητέρας να βγαίνει
Απ’ τις παλιές κορνίζες και τα έπιπλα
Σαν ν’ ακούω τα πατήματά της
Να τρίζουν τη σιωπή
Όταν μπαίνω στο παλιό μου σπίτι
Γεμίζουν οι κάμαρες πουλιά
Και στις γλάστρες νωπή
Η μνήμη ανθίζει οπτασίες.
Το σχήμα ενός κορμιού
Πάνω στο μαξιλάρι της πολυθρόνας…
Κι ο χρόνος κλειδωμένος στα συρτάρια
Ευωδιάζει λησμοσύνη
Χαλασμένο το φως στο φυτίλι της λάμπας
Στοιβάζει τις σκιές στους γδαρμένους τοίχους
Στοιβάζει τη σιωπή Στη σιωπή.
Στο παλιό μου σπίτι δεν χτίζει πια χελιδονοφωλιές
η ανθισμένη ήβη
Στα χέρσα ονείρατα κουρνιάζουν αγριοπούλια
Εκεί που άφησα το τρυφερό σου πρόσωπο
Υπάρχει μια πληγή από λήθη
Κάθε πέτρα ένα μνήμα που βουλιάζει
Το κορμί μου στην εγκατάλειψη
Το παλιό μου σπίτι Η εγκατάλειψη
Τα πουλιά που κρατούν στα ράμφη τους
ένα κομμάτι θάνατο Τα πουλιά
Είναι ό,τι απόμεινε απ’ το παλιό μου το σπίτι.