Και θέα προς το αμίλητο

Αυτή η ποιητική συλλογή, είναι αφιερωμένη στη Μάνα. Στη Μάνα που έφυγε, στη Μάνα που έμεινε δίπλα μας σαν ίσκιος, στη Μάνα που κοιμάται στα όνειρα μας, και τριγυρνάει στους διαδρόμους της ψυχής μας κουβαλώντας τις μνήμες της τρυφερής ηλικίας. “Ποίηση μυστική, μυητική, ποίηση της οδύνης του σώματος, που ανατείνετε να καταργήσει το χρόνο και το θάνατο, ν’ αγγίξει τον κόσμο τον μέχρι τώρα ανέγγιχτο και αναπόδειχτο, που αρχίζει ακριβώς εκείθε του ανθρώπου, ακριβώς εδώθε του αγγέλου, με αυτά τα λόγια και με αυτές τις επωδές που “κάνουν την άβυσσο ν’ ανθίζει .”
Jacques Lacarrière, από τον πρόλογο της συλλογής.

 

Κριτικές

Και θέα προς το αμίλητο, κριτική Ελένης Γκίκα

Μικρη επιστολικη κριτικη για το Μυστικο Περασμα απο τον Jacques Lacarrière

 

Συνεντεύξεις

Και θέα προς το Αμίλητο, τη συνέντευξη πήρε ο ποιητής Στέλιος Λουκάς
Και θέα προς το Αμίλητο, τη συνέντευξη πήρε η Τζούλη Αγοράκη, “Η Μάνα που κοιμάται στα όνειρά μας”

 

Προτιμώ κομμάτι κομμάτι να κόβω
Το θάνατο που μου αναλογεί
Κομμάτι κομμάτι την αιωνιότητα
Να του στείλω σημάδι
Δεν καταδέχομαι τις λέξεις, πε του
Να περιέχουν την έρημο
Προτιμώ ατόφια κομμάτια της έρημος
Που μου αναλογεί
Ένα πάνω στο άλλο να στήσω την ιστορία μου
Ωμή κραυγή της ύλης
Να περιέχει, πε του
Το τελευταίο του κλάμα.