Είμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο

Έντεκα ιστορίες, γραμμένες με τον ευαίσθητο ποιητικό λόγο της συγγραφέως, απαρτίζουν τον τόμο «Είμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο». Πρόσωπα μοναχικά, καθημερινά, βιώνουν μιαν εύθραυστη πραγματικότητα, μιαν ανάγκη φυγής από το αβέβαιο παρόν. Η κάθε ιστορία έχει τη δική της διαδρομή αυτογνωσίας, τη δική της αλλοτριωτική σχέση με την καθημερινότητα. Όμως όλες μαζί τις συνδέει η μοναξιά, η νοσταλγία του χαμένου, η βία των καιρών από εσωτερικούς δρόμους, η ανάγκη μιας ρομαντικής ψευδαίσθησης, η αναζήτηση μιας τελικής χαράς. Στις ιστορίες αυτές, ο «άλλος» είναι ένα πρόσωπο χαμένο στην ομίχλη του παρελθόντος ή είναι δίπλα μας, όμως δεν τον έχουμε δει, τον καλύπτει η απουσία. Μια αίσθηση επώδυνα ανατρεπτική. Είναι η εξουσία που έχει το «χαμένο» στην παρούσα στιγμή.

 

Κριτικές

Η ποιητική ονειροπόληση στους θεατρικούς μονολόγους της μ.λ.π., της Καλλιόπης Εξάρχου