Τρεις μέρες στη Λήμνο, Μάρτιος 2018
Με τις θαλασσινές τις αύρες και με τα αρώματα του Απρίλη στα χρυσαφένια τοπία της!
Καλεσμένη από τα τρία Γυμνάσια της Λήμνου, της Μύρινας, του Λιβαδοχωρίου και του Μούδρου, βρέθηκα εκεί να συνομιλώ με τα παιδιά, έφηβες και έφηβοι με τρυφερή ψυχή και πολλά ερωτήματα, σε συζητήσεις ατέλειωτες πάνω στα θέματα που τους απασχολούν. Και χάρηκα την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν. Χάρηκα την αγάπη τους. Μου είχαν ετοιμάσει τα δώρα τους και μου τα έφεραν, γράμματα και ποιήματα, μια ωραία εικόνα του Αγίου Σώζου του πολυούχου της Λήμνου, ένα αγαλματίδιο της Μαρούλας, φυλαχτά προσωπικά τους με αφιερώσεις. Κι αυτό επειδή στον σχολικό τους χειμώνα διάβασαν κάποια βιβλία μου που άγγιξαν την ψυχή τους.
Στην τελευταία συνάντηση της 19η Απριλίου με τους μαθητές των γυμνασιακών τάξεων της Μύρινας, είχαν έρθει 250 παιδιά, μια τεράστια έκταση από νιότη πάλλουσα, που αδημονούσε να ακούσει αυτά που είχα να τους πω. Το “μήνυμα” μου τους το είχα δώσει γραμμένο να το διαβάσουν, τους είπα, στη μοναχική τους ώρα. Εκεί, στην αίθουσα, απάντησα μόνο στις άπειρες ερωτήσεις τους που είχαν απίστευτη ευαισθησία και βάθος σκέψης και αγωνία, όπως και στα άλλα Γυμνάσια άλλωστε, όμως εκεί, στη Μύρινα, το τόσο πλήθος των παιδιών – που δεν άκουγες ούτε την ανάσα τους σε όλη τη διάρκεια – με έκανε να προσέχω την κάθε μου λέξη γιατί ήξερα πόσο κοφτερό είναι το αισθητήριο τους και θυμόμουν τον στίχο του Ελύτη:
Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα
έτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια
Κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο θεός
Κι ύστερα, σκεφτόμουν και τον λόγο του Κίρκεγκωρ:
Ποιος είπε πως η αθωότητα δεν είναι μαζί και αγωνία.
Και στην προκειμένη περίπτωση η αθωότητα του έφηβου της έφηβης είναι η αγωνία της αγνωσίας, ή να το πω αλλιώς, είναι αγωνία για τη γνώση του εαυτού και του κόσμου. Για τις αλήθειες και για τις αξίες που πάει να κατακτήσει. Κι ακόμα, είναι η αγωνία για την προσωπική μεγάλη κατάκτηση της έννοιας: Δικαιοσύνη. Έτσι που να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και με τον κόσμο για να περάσει σε μια ήρεμη ενηλικίωση.
Σας ευχαριστώ όλους, καθηγητές και καθηγήτριες των Γυμνασίων Λήμνου, διευθυντές και διευθύντριες, που με περιβάλατε με την άμετρη αγάπη και εμπιστοσύνη σας, έτσι που όλη αυτή η συνάντηση με τους μαθητές με τις μαθήτριες να μείνει σαν μια ανάμνηση ομορφιάς στην ψυχή τους.
Και στη δική μου.
Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε στο fb στις 2 του Μάη 2018