Για τον δεύτερο τόμο των θεατρικών
Ξέρω πως το θεατρικό έργο πρέπει να παιχτεί για να ωριμάσει. Να δοκιμαστεί πάνω στη σκηνή. Να εισχωρήσει στην πραγματική ζωή και να αναμετρηθεί μαζί της. Να αντισταθεί ακόμα. Να εμπνεύσει ίσως τους συντελεστές του ή να τους αναστατώσει. Τέλος, να διεκδικήσει την ταυτότητά του.
Τα τέσσερα θεατρικά έργα του τόμου αυτού δεν είχαν την τύχη της σκηνής. Όμως τολμώ να τα δημοσιεύσω. Σκέφτομαι πως ο χρόνος της ζωής μου έγινε εύθραυστος και θέλω να τα προστατεύσω. Να τους δώσω μια «στέγη», μην τα σκορπίσει ο άνεμος μια μέρα.
Είναι έργα που τα αγάπησα. Που δεν τα απέρριψα στο μάκρος του χρόνου. Το καθένα από αυτά σφραγίζει και μια εποχή της ζωής μου. Ή, πιο σωστά, αντιπροσωπεύει το πάθος που ζούσα τότε, όταν το έγραφα. Το πάθος. Χωρίς αυτό δεν γράφεις θεατρικό έργο. Και τώρα ψάχνω να το βρω. Nα θυμηθώ τις καταστάσεις που ζούσα, όταν έγραφα το καθένα από αυτά. Και ξέρω πως σε τέτοιες περιστάσεις μόνον η ποιητική του Μπασλάρ με βοηθά. Η ποιητική του βιωμένου χρόνου. Άλλωστε, το βρίσκω συναρπαστικό να προσπαθείς να ξαναζήσεις αυτό που κάποτε σε ενέπνευσε.
Ο τόμος αυτός είναι ο δεύτερος με θεατρικά μου έργα. Και ευγνωμονώ τις εκδόσεις Κέδρος που δέχτηκαν την έκδοση. Γιατί όλοι ξέρουμε πως το θέατρο σαν βιβλίο δεν έχει αγοραστικό ενδιαφέρον. Όμως, συνήθως, στα βιβλία αυτά επενδύουμε την ψυχή μας. Την ίδια ευγνωμοσύνη ένιωσα όταν ο Κέδρος έβγαλε τα ποιητικά μου Μαζεύω τα υπάρχοντά μου, έντεκα ποιητικές συλλογές και βιογραφικά στοιχεία. Σχεδόν όλοι οι μελετητές που έγραψαν για το έργο μου στο «Αφιέρωμα» του περιοδικού Θέματα Λογοτεχνίας στο βιβλίο αυτό στηρίχτηκαν.
Ο πρώτος θεατρικός τόμος που εκδόθηκε από τον Κέδρο το 1998, περιελάμβανε πέντε θεατρικά έργα που όχι μόνο είχαν όλα παιχτεί αλλά το καθένα είχε την ιδιαίτερη ιστορία του. Ήταν: Το Γυάλινο Κιβώτιο, Οι Σχεδίες, Σ’ αποχαιρετώ με το φθινοπωρινό πρωτοβρόχι, Αντιγόνη Ή Νοσταλγία της Τραγωδίας και Χάρτινο φεγγάρι. Περιελάμβανε ακόμη ένα εκτενές κείμενο για το Θέατρο του Παραλόγου και την Αντι-τραγωδία που αφορούσε στο αγαπημένο μου έργο Αντιγόνη Ή Νοσταλγία της Τραγωδίας.
Επίσης, ένας άλλος μικρός τόμος με έντεκα θεατρικούς μονολόγους εκδόθηκε από τις εκδόσεις Άγκυρα το 2000, με τίτλο Είμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο. Ήταν οι μονόλογοι που είχαν ανεβεί στο θέατρο Μάσκες του Γιώργη Χριστοφυλάκη.
Για τον παρόντα τόμο δεν θέλω τίποτα να πω. Ένα έργο που δεν παίχτηκε δεν μπορεί να το δει ο συγγραφέας παρά μόνο μέσα από τις καταστάσεις που το γέννησαν. Και αυτό θα προσπαθήσω να κάνω. Να πω δυο λόγια μόνο για τη συνειρμική των γεγονότων που με οδήγησαν στο καθένα από τα έργα αυτά.
Ιούλιος, 2009