Ένα ορφικό μυθιστόρημα
το ταξίδι της Ψυχής στη νέκυια
Ο Άγγελος της Στάχτης συνεχίζει το τραγούδι του νεκρού αδερφού, δημιουργώντας έναν καινούριο μύθο που φτάνει ως το Άδυτο της ψυχής να βρει το μακρύ ταξίδι της στη Νεκυια. Ένας νέος άνδρας χίλιων χρόνων, ένας σύγρονος Ορφέας, καταργεί το άβατο του Άδη και συγκρούεται με τον Σκοτεινό Θεό για να πάρει πίσω την αγαπημένη του. Είναι ο Κωνσταντίνος, ένα πλάσμα μαγικό και τρυφερό αλλά και παντοδύναμο που θα ζήσει τον απαγορευμένο έρωτα του θνητού στη μουσική του Φοίβου.Θα συναντηθούν στο λυκόφως των δύο κόσμων.
Από τη μια, ο τόπος των Ψυχών με τις εντολές του χάους. Από την άλλη, πρόσωπα σημερινά, ανυποψίαστα. Κι ανάμεσα τους, Εκείνος. Αθώος και μυημένος, θα βιώσει τη μεγάλη μοναξιά, την Ύβρι, την απόρριψη, την ευφυΐα του. Σαν ορφικός εραστης περιπλανιέται ανάμεσα στη Στιγμή και στην Αιωνιότητα. Και γίνεται Άγγελος. Αναδυόμενος από τη στάχτη. Φως από φίλντισι και καθαρμό και άσσωτο πόνο της αγάπης, το ευαγγελικό πρόσωπό του. Ένα μυθιστόρημα αναρχικό, σαγηνευτικό, τολμηρό, που οδηγεί την Ψυχή στο ξεφωτο της μεγάλης Αλήθειας.
Λίγα κείμενα με συγκλόνισαν όσο το «Τραγούδι Του Νεκρού Αδερφού», η δύναμη του όρκου που έκανε τον Κωνσταντίνο να σηκωθεί από το μνήμα και να πάει να φέρει την αδερφή. Στο τραγούδι αυτό βρήκα όλη την ποίηση του λαού και όλη τη μεταφυσική της παράδοσής μας. Χρόνια με σαγήνευε σαν συγγραφέα, αλλά και με τρόμαζε. Το ’νιωθα ιερό μέσα μου. Περίμενα να αισθανθώ έτοιμη. Να κυοφορηθεί σ’ έναν καινούριο μύθο. Στη δική του στιγμή. Και, όταν η στιγμή ήρθε, όπως ήμουν μπήκα στο άβατο του Αόρατου κόσμου. Και πήρα να γράψω το μυθιστόρημα. Άφησα τα πρόσωπα και το πάθος που είχα τον πόνο να με οδηγήσουν. Περπάτησα την αντίπερα όχθη, να βρω τον άλλο πόνο, την άλλη γνώση. Ήταν η αγάπη που κράτησε χίλια χρόνια και έκανε το πέτρινο δέντρο ν’ ανθίσει.
Ήταν ο όρκος του Κωνσταντίνου που νίκησε τον Σκοτεινό Θεό.
Ήταν η μουσική του Φοίβου που ανέτρεψε το άβατο και ελευθέρωσε τις ψυχές.
Ήταν ο ίδιος ο χιλιόχρονος Κωνσταντίνος μου, αυτός ο ορφικός εραστής ο γητευτής του Άδη, που εξουσίασε τις εντολές του χάους. Φοίβος και Κωνσταντίνος. Δυο πρόσωπα που συναντιούνται στο λυκόφως της ζωής και του θανάτου. Το ένα από τη μεριά των ζωντανών. Το άλλο από τη μεριά των νεκρών. Θα τους ενώσει μια βαθιά αγάπη, που είναι μαζί και σπαραγμός και έρωτας και ακατανόητο.
Πρώτη έκδοση του μυθιστορήματος 2001
Πέμπτη έκδοση 2019, εκδόσεις Πατάκη